آثار ايمان به آخرت:

ايمان و باور به سراى آخرت و اعتقاد به اين كه بين كردار انسان در دنيا و سرنوشت او در آخرت ارتباط وجود دارد، تأثير بسيارى در روح و روان و نيز افعال اختيارى انسان دارد. برخى از آثارى كه قرآن آن‌ها را ذكر كرده بدين شرح است: 1.پاى‌بندى به دستورهاى الهى: ايمان به‌آخرت، موجب‌تسليم شدن در برابر فرمان‌هاى خداوند، مانند جهاد (توبه/9،44)، انفاق در راه خدا (توبه/9،99)، مراقبت بر نماز (انعام/6‌،92)، تعمير مساجد (توبه/9،18)، رعايت حقوق خانواده (بقره/2،228 و 232) و شهادت به حق (طلاق/65‌،2) مى‌شود. 2.‌اطاعت از خدا و پيامبر و اولوا الامر: قرآن، لازمه ايمان به خدا و آخرت را اطاعت از خدا، پيامبر و اولياى امر مى‌داند: «أَطِيعُوا اللّهَ و أَطِيعُوا الرَّسولَ و أُولِى الأَمرِ مِنكُم ... إِن كُنتُم تُؤمِنونَ بِاللّهِ و اليَومِ‌الأَخِرِ». (نساء/4،59) 3.حق‌طلبى و ايمان به قرآن: كسانى كه به آخرت ايمان مى‌آورند، در مقابل حقيقت تسليم بوده، به قرآن نيز ايمان مى‌آورند: «وَالَّذِينَ يُؤمِنونَ بِالأَخِرةِ يُؤمِنونَ به.» (انعام/6‌،92) به گفته علاّمه طباطبايى، چون قرآن به آرامش آخرتى مى‌خواند و از عذاب جاويدان برحذر مى‌دارد، مؤمنان به آخرت و به آن ايمان مى‌آورند.^[85] 4.‌پيروى نكردن از شيطان: شيطان، بر مؤمنان به آخرت سلطه‌اى كه به پيروى از او بينجامد ندارد:«و‌مَا كانَ لهُ عَليهِم مِن سُلطـن إِلاَّ لِنَعلمَ مَن يُؤمِنُ بِالأَخِرةِ» (سبأ/34،21) زيرا ترديد در امر آخرت عامل پيروى از شيطان است.^[86] 5‌.‌آرامش*: انسانى كه همه چيز را در زندگى دنيا خلاصه مى‌كند و به آخرت ايمان ندارد، در زندگى احساس پوچى و بى‌هدفى مى‌كند؛ از همين رو ناكامى‌ها، سختى‌ها و مصيبت‌ها و هم‌چنين ترس از مرگ و نابودى و نبود پناه‌گاه مطمئن و نگرانى از گذشته و فرصت‌هاى از دست رفته و وحشت از آينده، آرامش روحى و روانى او را سلب مى‌كند؛^[87] در حالى كه انسان معتقد به آخرت، دنيا را گذرگاه و وسيله‌اى براى رسيدن به هدف، و‌آخرت را هدف و مقصد جاودانى خود مى‌شناسد. كسانى كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده، كار نيكو انجام مى‌دهند، نه ترسى دارند و نه اندوهى: «مَن ءَامَن بِاللّهِ و اليَومِ الأَخِرِ و عَمِلَ صـلحاً فَلاَ خوفٌ عَليهِم و لاَ هُم يَحزَنونَ.» (مائده/5‌،69) نيز بقره/2،62‌. 6‌. بهره‌مندى از نعمت‌هاى دنيايى با مصونيّت از عذاب آخرتى: ابراهيم(عليه السلام)در دعاى خويش از خدا مى‌خواهد كه مكّه را شهرى امن گرداند، و‌مردمش را ـ هركس از آنان كه به خدا و روز بازپسين ايمان بياورد ـ از فرآورده‌هاى دنيا روزى بخشد: «و‌إِذ قَالَ إِبرهيمُ رَبِّ اجعَل هـذا بَلداً ءَامِناً و ارزُق أَهلَهُ مِنَ الثَّمرتِ مَن ءَامنَ مِنهُم بِاللّهِ واليَومِ الأَخِرِ». (بقره/2،126) خداوند ضمن پذيرش دعاى ابراهيم(عليه السلام)بيان داشته كه كافران از اهل مكّه را نيز از نعمت‌هاى دنيايى بهره‌مند مى‌سازد؛ امّا در آخرت، اين دو گروه از هم جدا و كافران به عذاب* آتش مبتلامى‌شوند. (بقره/2، 126) طبرسى «ثمرات» در آيه را به «انواع رزق» تفسير كرده است.^[88] 7. برخوردارى از هدايت و رستگارى*: آنان كه به آخرت يقين* داشته‌باشند، از هدايت الهى برخوردار بوده، هم‌آنان رستگارند: «و‌هُم بِالأَخرةِ هُم يُوقِنونَ * أُولـئِكَ عَلى هُدىً مِن رَبِّهِم و أُولـئِكَ هُمُ‌المُفلِحون.» (لقمان/31،4 و 5) 8‌.پاداش الهى: كسانى كه به‌خدا و آخرت ايمان داشته، كارهاى پسنديده انجام دهند، اجرشان نزد خدا محفوظ است:«مَن‌ءَامنَ بِاللّهِ و اليَومِ الأَخِرِ و‌عمِلَ‌صـلِحاً فَلهُم أَجرُهُم عِندَ رَبِّهِم» (بقره/2،62) و نيز نساء/4،162. 9. رحمت و رضون الهى و بهشت: مؤمنان به خدا و آخرت، در‌جوار رحمت حق در‌مى‌آيند: «ومِنَ الأَعرابِ مَن يُؤمنُ بِاللّهِ و‌اليَومِ الأَخِرِ ... سَيُدخِلُهُم اللّهُ‌فِى رَحمتِهِ» (توبه/9،99) و آيه 22 مجادله/58‌آنان را به بهشت*‌جاويد وعده مى‌دهد. خداوند از آنان راضى است و آنان نيز از خدا راضى‌اند: «لا‌تَجِدُ قومًا يُؤمنونَ بِاللّهِ واليَومِ الأَخِرِ... رَضِىَ اللّهُ عَنهُم و رَضُوا عَنه.» 10.‌خودسازى و پذيرفتن پند: كسانى كه به خداو آخرت ايمان داشته باشند، پندهاى الهى را مى‌پذيرند: «ذلِكَ يُوعَظُ بهِ مَن كَانَ مِنكُم يُؤمنُ بِاللّهِ و اليَومِ الأَخِرِ...‌.» (بقره/2، 232) ايمان به آخرت، انسان را به تهذيب جان وا داشته و در پرورش روح نقش مؤثّرى دارد.^[89]

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: